Een dag na de operatie

Het waren spannende uren gisteravond op kamer 13 (!) van de IC van het Radboud. De artsen wachtten op een daling van de hartslag en de bloeddruk maar die bleef uit. Toch besloot men om 22.00 de slaapmedicatie langzaam af te bouwen en pas toen nam Phaedra langzamerhand weer het initiatief om zelfstandig te ademen. Om 23.00 werd vervolgens het buisje van de beademing uit haar keel verwijderd. Met een mix van paracetamol, diclofenac, morfine en esketamine was de pijnstilling inmiddels onder controle. Met name die esketamine schijnt heftig spul te zijn. Het wordt in een lagere dosering ook als party drug gebruikt en het zorgt ervoor dat de pijnprikkels naar de hersenen geblokkeerd worden en dat zintuiglijke waarnemingen losgekoppeld worden van je lichaam. Ieder zijn ding zullen we maar zeggen!

Na een onrustige en korte nacht op de IC zijn ademhaling, bloeddruk en hartslag redelijk onder controle. De aandacht richt zich vanochtend vooral op de doorbloeding van haar linkervoet die inmiddels donkerpaars is geworden. Deels komt dat door het roze ontsmettingsmiddel maar daaronder is er toch echt sprake van een blauwe verkleuring van de voet. Met een topzware delegatie van de orthopedisch chirurg, twee vaatchirurgen en een IC-arts heeft men de situatie beoordeeld en is men tot de conclusie gekomen dat het gips over de gehele lengte van het been doorklieft moet worden om eventuele druk van de wond te halen. Dat is zojuist door iemand van de gipskamer gedaan, waarbij meteen ook een luikje in het gips is gemaakt om de bloedvaten te kunnen controleren. Daarnaast wordt het voetje "warmgestookt" door een soort omgekeerde stofzuiger die warme lucht in een heel licht opblaasbaar dekentje blaast. Phaedra dacht dat er een springkussen op haar bed werd geinstalleerd! Er zijn dus nog wat zorgen en het lijkt er nu op dat ze een extra nachtje op de IC zal moeten doorbrengen.

Phaedra is ondertussen nog behoorlijk onder invloed van de toegediende pijnmedicatie en wisselt perioden van sufheid af met hele heldere momenten, waarbij ze voor iedereen die binnenkomt weer een scherpe opmerking in petto heeft. En zo valt er op de IC af en toe ook nog wat te lachen. Wij zijn bezorgd, vermoeid en geëmotioneerd door alle gebeurtenissen, maar zitten teglijkertijd bovenop de besluitvorming rondom Phaedra's behandeling en worden daar door artsen en verpleegkundigen ook actief bij betrokken. Mede daardoor is ons vertrouwen in haar behandeling en in het medisch personeel van het Radboud onveranderd groot.