"Ik moet plassen!"

Chemokuur nr. 7 eindigt vandaag en net als bij eerdere kuren was het lang onduidelijk of dat ook betekent dat we vandaag naar huis kunnen. Zojuist hebben we vernomen dat Phaedra nog een nachtje extra moet blijven en dat we dus morgen pas naar huis gaan. Omdat Phaedra zelf niet voldoende gedronken heeft wordt er 24 uur extra gespoeld ter bescherming van de nieren. De kuur is niet meegevallen. Phaedra heeft behoorlijk veel last van neerslachtigheid, verdriet en pijn. Niet zo vreemd als je bedenkt dat de chemotherapie bij kinderen stukken zwaarder is dan bij volwassenen. Het lichaam van een kind kan wat dat betreft blijkbaar meer hebben. We zien hier dagelijks dat kinderen echt ontzettend sterk zijn! Een arts zei laatst letterlijk dat "kinderen langs de rand van de afgrond worden getrokken" bij de behandeling van kanker en dat gevoel delen wij. Zeker afgelopen weekend. Vandaag voelt Phaedra zich wel al iets beter maar ze is nog erg stil en teruggetrokken. En als we al iets van haar horen is het meestal: "ik moet plassen!", maar dat komt door het spoelen waarover wij eerder al een keer uitgebreid bericht hebben. De daling van haar weerstand zal volgende week maandag of dinsdag zijn dieptepunt bereiken, waarna ze mogelijk weer in Sittard moet worden opgenomen. De volgende kuur in Nijmegen staat gepland voor tweede kerstdag.